Gmina Marianowo jest jedną z mniejszych gmin wiejskich województwa zachodniopomorskiego (102 km kw., 8 sołectw, 3,2 tysiące mieszkańców). W krajobrazie okolic Marianowa dominują pofałdowane pola, urozmaicone zadrzewieniem śródpolnym, oczkami wodnymi, alejami drzew wzdłuż dróg wkomponowanymi w doliny rzek, jezior i terenów leśnych. Dzięki licznym walorom przyrodniczym Marianowo w pełni zasługuje na miano miejscowości rekreacyjno wypoczynkowej. Niepowtarzalne zasoby naturalne gminy spowodowały, że około 60 procent jej powierzchni objęte jest europejskim programem ochronnym NATURA 2000.

Na Szlaku Cysterskim Marianowo znalazło się za sprawą klasztoru cysterek, ufundowanego około 1248 roku przez Barnima I Dobrego nad „pięknym strumieniem”, funkcjonującego do 1534/35 roku. Nie znamy miejsca pochodzenia konwentu. Przypuszcza się, że pochodził on prawdopodobnie z Bambergi lub z Zehdenicku w Brandenburgii, o czym mogłoby świadczyć podporządkowanie go męskiemu klasztorowi w Lehninie. Niewykluczone, że przybył on ze Szczecina, gdzie w 1243 roku książę Barnim osadził cysterki. Wskutek reformacji, w 1541 roku, pomiesz pomieszczenia poklasztorne przeznaczono na zakłady i schronisko dla szlacheckich panien, nad którymi władzę sprawował książę. Historia klasztoru wiąże się z postacią szlachcianki Sydonii von Borck, która - posądzona o czary - w 1620 roku została ścięta, a jej ciało spalone.

Czy rzeczywiście piękna Sydonia uprawiała czary, czy przyczyniła się do przedwczesnego wymierania książąt z dynastii Gryfitów, czy też była jedynie nieszczęśliwą, a z wiekiem także zgorzkniałą kobietą, której miłość odrzucił książę Ernest Ludwik? Odpowiedź na te pytania być może na zawsze pozostanie tajemnicą, jednak pamięć o Sydonii i jej budzącej podziw wśród ówczesnych urodzie wciąż trwa i nie brakuje dociekliwych, chcących poznać tajemnicę jej życia.

Zespół poklasztorny w Marianowie jest dziś najlepiej zachowanym obiektem cysterek na terenie Pomorza Zachodniego. Z zabudowań klauzury zachowało się skrzydło zachodnie oraz relikty skrzydła wschodniego. To pierwsze jest siedzibą parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, której centrum stanowi poklasztorna, murowana świątynia z I połowy XV wieku. Po zachodniej stronie zabudowań klasztornych częściowo zachowały się do dziś budynki gospodarcze: piekarnia, suszarnia, browar oraz wozownia. We wspomnianym kościele na uwagę zasługuje ołtarz główny – pentaptyk z 1546 roku, ambona z 1727 roku w stylu barokowym, tablica epitafijna poświęcona pamięci G.A. von Thuna z 1683 roku. Najwcześniejszy przekaz ikonograficzny zespołu klasztornego w Marianowie zamieszczony jest na mapie Lubinusa z 1618 roku. Stałym elementem promocyjnym gminy od wielu lat jest festyn letni „Lato z Sydonią” z barwnymi zlotami i korowodami „czarownic”, ale dla prawdziwych koneserów Sydonia – Stowarzyszenie na Rzecz Ochrony Dziedzictwa Marianowa i Parafia pw. Niepokalanego

Poczęcia NMP organizują „Majówki ze Sztuką z Sydonią w tle, czyli święto malarstwa, muzyki i teatru” oraz Międzynarodowe Spotkania Artystów w Marianowie. W kościele parafialnym i w zespole poklasztornym można podziwiać poplenerową kolekcję kilkudziesięciu obrazów oraz wyjątkową Marianowską Drogę Krzyżową, która połączyła artystów w jednym wspólnym dziele. Misterium Męki Pańskiej, na kolejnych stacjach wykonanych pędzlem innego Mistrza,robi wrażenie…